4 lipca w wieku 98 lat zmarł w Pöcking Otto von Habsburg, najstarszy syn ostatniego cesarza Austrii i króla Węgier bł. Karola I.
Otto von Habsburg urodził się 20. listopada 1912 r. Reichenau w Dolnej Austrii jako najstarszy syn ostatniego władcy Austro-Węgier Karola I i jego żony księżnej Zyty Burbon-Parmeńskiej. Pierwszy tytuł, arcyksięcia Austrii i Węgier, formalnie nosił tylko przez dwa lata: po upadku monarchii rodzina cesarska udała się na wygnanie, do Szwajcarii, a następnie na Maderę. Droga powrotu była dla nich zamknięta: parlament Republiki Austrii przyjął w kwietniu 1919 roku ustawę, na mocy której majątek domu habsburskiego został skonfiskowany, jego członkom zaś zakazano wstępu na teren państwa. Podejmowane dwukrotnie przez Karola I próby odzyskania tronu Węgier skończyły się niepowodzeniami, które przyczyniły się zapewne do jego śmierci na portugalskiej Maderze 1. kwietnia 1922 r.
Otto von Habsburg wzrastał w Hiszpanii i Belgii, gdzie w 1933 r. obronił doktorat na Uniwersytecie Katolickim w Louvain. Nie rezygnował jeszcze wówczas z myśli o powrocie na tron („Wiem doskonale, że przeważająca większość mieszkańców Austrii chciałaby, żebym objął dziedzictwo po moim ukochanym ojcu” – zadeklarował w roku 1937) i oponował przeciw infiltracji austriackiego życia politycznego przez nazistów. Po Anschlussie Hitler przeforsował skazanie go na śmierć: w latach 1940 – 1944 młody Otto udał się, przez Francję i Portugalię, na wygnanie do Stanów Zjednoczonych.
Po zakończeniu wojny powrócił do Europy i zaangażował się w proces pojednania między narodami naszego kontynentu. W USA rozpoczął ścisłą współpracę z założycielem Międzynarodowej Unii Paneuropejskiej Richardem Coudenhove-Kalergim, po którym w 1973 r. przejmie przewodnictwo w organizacji. Stał na jej czele przez 31 lat do 2004 r. Z tytułu cesarskiego i roszczeń do tronu Austrii zrezygnował w roku 1961, był to warunek wpuszczenia go na terytorium Austrii (do końca życia nie zrzekł się jednak roszczeń do tronu węgierskiego). Do Austrii przyjechał dopiero w 1966 r.
W latach 1979-1999 Otto von Habsburg był posłem z ramienia CSU do Parlamentu Europejskiego. Tam działał na polu polityki zagranicznej angażując się szczególnie na rzecz krajów za żelazną kurtyną, walczył o prawo samostanowienia narodów.
Po odejściu z PE w 1999 r. Otto von Habsburg pozostał nadal aktywnym mówcą i politykiem. Był uhonorowany licznymi odznaczeniami i nagrodami.
Otto von Habsburg ożenił się z księżną Reginą von Sachsen-Meiningen. Od 1954 r. żyli w bawarskim Pöcking. Mieli siedmioro dzieci, 22 wnuków i dwoje prawnuków. Karl Habsburg-Lothringen najstarszy syn Zmarłego powiedział po jego śmierci: „Mój ojciec był wybitną osobowością. Wraz z nim tracimy wielkiego Europejczyka, który naznaczył swym działaniem wszystko, co obecnie robimy”.
Otto von Habsburg przez całe życie był praktykującym i głęboko wierzącym katolikiem, który zawsze bronił Kościoła. W wywiadzie dla dzieła pomocy „Pomoc Katolikom w Potrzebie w 2007 r. powiedział m. in.: „Walka o duszę Europu jest walką o odniesienie do Boga w konstytucji. Jeśli prawa człowieka, które są istotnym elementem Europy, mają mieć sens i treść muszą logiczne mieć oparcie w Bogu. Wtedy prawo człowieka opiera się ostatecznie na przekonaniu, że człowiek jako istota stworzona przez Boga ma własne prawa. Z tego względu popieram włączenie odwołania do Boga w konstytucji europejskiej. W Europie jesteśmy świadkami wielkiego oporu przeciwko wszystkiemu, co ma związek z wiarą i chrześcijaństwem. Antychrześcijańskie siły są dobrze przygotowane, czego nie możemy powiedzieć o naszej stronie. Chrześcijanie mają jeszcze wiele do zrobienia”.
Źródło: KAI/rp.pl