Jest sprawą oczywistą, że w normalnej, dobrej rodzinie słowo „matka” ma znaczenie szczególne i budzi najlepsze uczucia… Matka jest bowiem kwintesencją rodziny, dlatego że jest ucieleśnieniem miłości, czułości, a w konsekwencji – ucieleśnieniem dobroci.

Dziecko w kontakcie ze swoją matką stopniowo zaczyna dostrzegać u niej dobroć, która się nie znudzi; zaczyna także dostrzegać jej niewyczerpaną miłość. Czymś niezwykłym jest też ta szczególna, pełna czułości więź, która powoduje, że matka nie nudzi się towarzystwem swej pociechy. Lubi się z nią bawić, nosić na rękach, uwielbia obserwować jej pierwsze kroki, zabawę. Z zadowoleniem patrzy, jak biega, skacze… Ogrom pytań, jakimi jest zasypywana, nie jest dla dobrej matki źródłem udręki, ale satysfakcji. Na tym polega jej radość życia.

Na zaprezentowanym tutaj zdjęciu widzimy młodą kobietę pochodzącą z kastylijskiej prowincji. Obserwując twarz kobiety, z dużą dozą pewności możemy stwierdzić, iż ucieleśnia ona cechy dobrej i troskliwej matki. Z ogromną czułością patrzy na swego syna, którego tuli w ramionach. Mimo że raczej należy do uboższych sfer społecznych, nie widzimy w jej obliczu cienia jakiejś udręki związanej z trudami życia. Przeciwnie – w obliczu tym odbijają się najlepsze cechy. Jej twarz, jej postawa wyrażają pełną harmonię duszy i ciała, wynikającą z religii i kultury chrześcijańskiej, w których wzrastała i w których żyje przedstawiona tu młoda matka.

Całkiem możliwe, że nie umie czytać i pisać albo posługuje się tą sztuką bardzo słabo. Nie ma to jednak tutaj znaczenia. Na jej twarzy malują się bowiem delikatność, spokój i niewinność. To są owoce wielkiej wiary i moralnej czystości!

Dobra matka pragnie swemu dziecku wpoić praktykowanie cnót, które mu później dadzą potrzebne siły, aby stawić czoła trudnościom życia. Czy jej syn będzie w przyszłości bogaty czy sławny to dla tej matki sprawa drugorzędna. Najważniejsze jest to, żeby wyrósł na cnotliwego człowieka honoru, który zbawi swą duszę i osiągnie życie wieczne.

Szczęśliwe dziecko, które jest pod opieką tak troskliwej matki. Później w starciu z problemami, z którymi zmierzy się na tym padole łez, nigdy nie zapomni o swojej dobrej matce, którą dał mu Bóg i która nauczyła go modlitwy i wiary. Więcej, ten „rajski” związek, który miał z matką, będzie mu przypominał najdoskonalszą Matkę – Maryję. Tę, która jest pośredniczką pewną do Nieba.

Jakże inny byłby współczesny świat, gdyby był pełen tak dobrych i troskliwych matek…

Maryjo, wzorze macierzyństwa, oręduj za wszystkimi matkami!