40. rocznica śmierci Józefa Mackiewicza, niestrudzonego badacza prawdy

2025-01-31 00:00:00
40. rocznica śmierci Józefa Mackiewicza, niestrudzonego badacza prawdy

31 stycznia 1985 roku zmarł w Monachium Józef Mackiewicz, miłujący prawdę badacz prawdziwego oblicza komunizmu w sowieckim wydaniu. Jako jeden z pierwszych, Mackiewicz opisał zbrodnię dokonaną przez Związek Sowiecki w Katyniu. Antykomunizm tego wielkiego pisarza, dziennikarza i publicysty był efektem twierdzenia, że dialogu ze zbrodniarzem po prostu się nie prowadzi.

 

Józef Mackiewicz urodził się 1 kwietnia 1902 roku w Sankt Petersburgu, a jego rodzicami byli Polacy – Antoni i Maria z Pietraszkiewiczów – żyjący w Rosji i prowadzący tam dom oraz rodzinny biznes. Starszym bratem Józefa, jednym z dwojga rodzeństwa, był Stanisław (1896 – 1966), późniejszy pisarz, publicysta i powojenny premier RP na uchodźstwie (1954 – 1955). Józef Mackiewicz miał także siostrę – Sewerynę (1900 – 2002).

 

Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, w 1907 roku, rodzina Mackiewiczów przeniosła się z Sankt Petersburga do Wilna. Po zajęciu w czasie I wojny światowej Wilna przez Niemców (5 września 1915 r.) Józef Mackiewicz kontynuował naukę w gimnazjum męskim Stowarzyszeniu Nauczycielstwa Polskiego.

 

Bolszewicka rewolucja, zbiegająca się ze schyłkiem I wojny światowej oraz nawałą Armii Czerwonej podczas próby zduszenia niepodległości odrodzonej właśnie Rzeczpospolitej, wywarły wielki wpływ na świadomość i postrzeganie rzeczywistości przez młodego Józefa.

Gdy w styczniu 1919 roku Armia Czerwona zbliżała się do Wilna, Mackiewicz przebywał na znajdującej się nadal pod okupacją niemiecką Kowieńszczyźnie.

 

Patriotycznie wychowany Józef Mackiewicz zgłosił się na ochotnika do 10. pułku ułanów, wchodzącego w skład Dywizji Litewsko-Białoruskiej polskiej armii. Brał udział w operacjach prowadzonych na froncie polsko-radzieckim, podczas których został prawdopodobnie ranny w głowę. W czerwcu 1919 roku Józef Mackiewicz przeniósł się do 13. pułku ułanów, z którym brał udział w walkach na Nowogródczyźnie i na zachodnim Polesiu.

 

Antykomunistyczna postawa utrwalała się w Józefie Mackiewiczu w okresie międzywojennym. Warto przypomnieć, że to właśnie w Wilnie powstała polska szkoła sowietologiczna – kilkadziesiąt lat przed ukształtowaniem się nauki o ZSRS (sowietologii) w krajach Zachodu.

 

Istotnym epizodem w życiu Józefa Mackiewicza był Katyń. Za zgodą polskich władz pisarz wszedł w skład międzynarodowej delegacji dokumentującej sowiecką zbrodnię. - Wizyta w Katyniu, w miejscu zbrodni popełnionej przez Sowietów w roku 1940, to był istotny punkt biografii Józefa Mackiewicza. Równie duży wpływ ta wizyta miała na losy innego pisarza, Ferdynanda Goetla. Obydwaj ci twórcy byli później obwiniani o to, że w Katyniu się pojawili. W przypadku Mackiewicza duże znaczenie miał tekst "Widziałem na własne oczy", który ukazał się na łamach „Gońca Wileńskiego” (…). Problemem przy publikacji była gazeta, w której ukazała się relacja z Katynia. To było pismo zaliczane do prasy gadzinowej. W związku z tym pojawiały się wobec Mackiewicza zarzuty kolaboracji z Niemcami. Zarzuty nieprawdziwe, z których pisarz został oczyszczony w roku 1945 przez sąd koleżeński dziennikarzy Rzeczpospolitej. Natomiast to piętno ciągnęło się za nim do końca życia, czy nawet po śmierci. pisano na portalu „Jedynki” Polskiego Radia w 2022 roku.

 

Jego stosunek do okupujących Wileńszczyznę Niemców odzwierciedlał fakt, że w lipcu 1941 roku Józef Mackiewicz odmówił redagowania wileńskiego „Gońca Codziennego”, wydawanego przez hitlerowską III Rzeszę w języku polskim dla Polaków mieszkających na Wileńszczyźnie.

 

Liczne dzieła literackie, wspaniałe reportaże i nieustanna walka o pokazywanie prawdy, także w latach po II wojnie światowej, niezależnie czy miało to uderzać w władze sanacyjnej II RP, ugodową postawę Kościoła czy w system komunistyczny, są nieocenionym dorobkiem polskiej kultury, który warto poznawać i wyciągać z niego wnioski do dzisiaj.

 

Żyjący po II wojnie światowej na emigracji Józef Mackiewicz zmarł 31 stycznia 1985 roku w Monachium, a pochowany został w kolumbarium polskiego kościoła św. Andrzeja Boboli w Londynie.

piotrskarga.pl

– Tak wielka jest godność duszy, że każda ma ku obronie Anioła Stróża – zauważył pewnego razu św. Hieronim ze Strydonu, Doktor Kościoła, który zasłynął m.in. tym, że przetłumaczył Pismo Święte z greki i hebrajskiego na łacinę, tworząc tzw. Wulgatę.
– Do Apostolatu Fatimy należę od kilku miesięcy. Dlaczego podjąłem taką decyzję? Bo uważam, że Maryja nas do tego wzywa – mówi pan Stanisław, pochodzący z województwa lubelskiego.
– Jej medalik rozdawać, gdzie tylko się da: dzieciom, by zawsze go na szyi nosiły, i starszym, i młodzieży zwłaszcza, by pod Jej opieką miała dosyć sił do odparcia tylu pokus i zasadzek czyhających na nią w naszych czasach – pisał sto lat temu o. Maksymilian Kolbe. Biorąc sobie te słowa do serca, Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi prowadzi kampanię „Dar Maryi”, propagującą Cudowny Medalik. Weź w niej udział!
Instytut Myśli Pro-Life wraz ze Stowarzyszeniem Ks. Piotra Skargi zapraszają na wyjątkową tematycznie konferencję „The Ethical Frontiers of Biomedical Science”. Już 18 października w Krakowie – wstęp wolny!
– Ja jestem Matką dusz czyśćcowych. Moje modlitwy łagodzą czyśćcowe męki tych, którzy znosić je muszą – powiedziała Najświętsza Maryja Panna do św. Brygidy Szwedzkiej. Do tej obrończyni i pocieszycielki dusz naszych zmarłych cierpiących w czyśćcu kierujemy naszą najnowszą kampanię „Światło Pamięci – Twoja modlitwa za bliskich zmarłych”. Pomóż swoim bliskim zmarłym, zostając jej uczestnikiem.