Czy Jan XXIII naprawdę ekskomunikował komunistę Fidela Castro?

2012-02-08 00:00:00
Czy Jan XXIII naprawdę ekskomunikował komunistę Fidela Castro?


Już za miesiąc Papież rozpocznie wizytę w Meksyku i na Kubie. Na karaibską wyspę przybędzie po 14 latach od historycznej pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II. Mówi się, że nowy prezydent Kuby, Raul Castro robi wszystko, aby doprowadzić do spotkania swojego brata Fidela z Benedyktem XVI.

Fidel Castro, który w dzieciństwie kształcił się w szkole prowadzonej przez jezuitów, podobno chce powrócić na łono Kościoła. Watykanista Andrea Tornielli przypomina przy tej okazji, jak to było z jego rzekomą ekskomuniką, nałożoną przez papieża Jana XXIII 3 stycznia 1962 r. Włoski publicysta zauważa, że wiele źródeł podaje tę informację, chociaż sam Ojciec Święty nigdy tego nie potwierdził. 

Wiadomo, że jako pierwszy Fidela Castro potępił znany kanonista włoski ks. Dino Staffa, który pracował jako sekretarz Kongregacji ds. Seminariów. Później Paweł VI desygnował go do Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a następnie w 1967 roku uczynił kardynałem. Prasa przedstawiała go, jako „wysokiej rangi prałata” w Sekretariacie Stanu, choć w rzeczywistości nie zajmował on żadnego stanowiska we wspomnianym urzędzie apostolskim.

Co więcej, hierarcha ten mówił o ekskomunice Castro, jednak nie z powodu komunizmu – jak się powszechnie podaje – lecz ze względu na przemoc stosowaną przez władze kubańskie wobec biskupów. Msgr Staffa mówił wprost, że powinno się rozważyć ekskomunikowanie Fidela Castro na mocy kodeksu prawa kanonicznego, który automatycznie nakłada bardzo poważne kary na tych, którzy stosują przemoc wobec biskupów albo mają jakikolwiek związek ze stosowaniem tej przemocy. Rzekoma ekskomunika sprowadzała się więc praktycznie do opinii wyrażonej przez znawcę prawa kanonicznego.

Dlaczego więc hierarcha ten powiedział to, co powiedział i dokładanie w tym dniu, który przyjmuje się za oficjalną datę nałożenia ekskomuniki na szefa rewolucji kubańskiej? Arcybiskup Loris Capovilla, który był osobistym sekretarzem Jana XXIII w tym czasie, został zaskoczony pytaniem dotyczacym ekskomuniki Fidela i powiedział, że nic na ten temat nie wie. Przy tej okazji powiedział także, że nawet w przypadku chińskich biskupów, którzy zostali wyświęceni bez zgody Rzymu, Ojciec Święty nie nakładał ekskomuniki, a jedynie przypomniał, co na ten temat mówi prawo kanoniczne.

Nieprzypadkowo jednak mówi się o tej dacie. Właśnie w tym samym czasie papież odpowiedział na wiadomość od kubańskiego prezydenta, Dorticósa Torrado, w którym wyraził swoje "szczere życzenia chrześcijańskiej pomyślności dla umiłowanego narodu Kuby". Przesłanie miało podobno dość ekspansywny charakter. Również w tym samym czasie władze watykańskie podjęły decyzję o nieprzyjęciu listu uwierzytelniającego dla nowego ambasadora Kuby, Amado Blanco y Fernándeza. Wszystko to z powodu nagonki i prześladowania duchownych kościoła kubańskiego.

Miesiąc wcześniej, bp Eduardo Roza Masvidal i 135 kapłanów zostało wydalonych z Kuby. W swoim oświadczeniu abp Staffa nawiązał do tego wydarzenia i do wielu innych problemów, które dotykały kubański Kościół katolicki. Przypomniał on słowa Ojca Świętego, który w specjalnym liście skierowanym do Torrado mówił o tym, co przewiduje prawo kanoniczne dla tych, którzy występują przeciwko katolickiej hierarchii.

Tornielli pisze, że na pewno nie wywierano presji na Ojca Świętego, by ekskomunikował przywódcę kubańskiego, który zapowiedział podążanie drogą komunizmu. Papież obawiał się pogorszenia stosunków między kubańskim Kościołem a rządem Castro. Fidel nie otrzymał zatem ekskomuniki ad personam.

Sekretariat Stanu próbował zapewnić kapłanom i misjonarzom, pozostałym na wyspie jak najlepsze warunki do pracy. Zarówno były przewodniczący Sekretariatu Stanu, kardynał Tardini, jak i jego następca kard. Amleto Cicognatistale zabiegali o umożliwienie duchownym kubańskim prowadzenia ewangelizacji. Nie zmienia to faktu, że Stolica Apostolska była doskonale poinformowana o trudnościach kubańskiego Kościoła. Do Watykanu przybywali wypędzeni hierarchowie, którzy na bieżąco zdawali relacje, z tego co się dzieje na wyspie.

Źródło: VaticanInsider, AS

Ponad 500 czerwonych róż złożyli w sanktuarium w Cascii Przyjaciele Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi na zakończenie kolejnej edycji kampanii „Święta Rito, przyjdź nam z pomocą!”. Pachnące i świeże bukiety, złożone z ulubionych kwiatów tej Świętej, były wyrazem wdzięczności za otrzymane dzięki św. Ricie łaski oraz symbolem powierzanych jej próśb. Teraz rozpoczynamy następną edycję naszej akcji i zapraszamy wszystkich do wzięcia w niej udziału.
CHCIELI NAS ZAKOPAĆ, NIE WIEDZIELI ŻE JESTEŚMY ZIARNEM! – już po raz dwunasty w Krakowie odbędą się Zaduszki za Żołnierzy Wyklętych – Niezłomnych. To już 16 listopada 2025. Zapraszamy! Wydarzeniu patronuje Stowarzyszanie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi w Krakowie.
– Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu: jeżeli się podporządkuje pod Prawo Boże, pod prawo Jego Miłości. Inaczej, Moje dziecko, nie ostoi się – usłyszała podczas jednego z objawień Rozalia Celakówna, polska mistyczka żyjąca w pierwszej połowie XX w. Między innymi o treści tego objawienia i misji, którą otrzymała ta wizjonerka, możemy przeczytać w książce Proroctwa nie lekceważcie! Przepowiednie dla Polski autorstwa Pawła Kota i Adama Kowalika.
Jak wygląda sytuacja obrony życia w Polsce? O tym debatowano w warszawskim Klubie Stańczyka podczas konferencji zorganizowanej przez Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Księdza Piotra Skargi, wskazując na szerokie spektrum problemu: od cywilizacyjnego, aż po głęboko duchowe.
Klub Polonia Christiana w Krakowie oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Księdza Piotra Skargi zapraszają na wyjątkową i niezwykle ważną konferencję pt. „Czy Polsce grozi kolejny rozbiór?”. Wydarzenie to jest organizowane w związku z 230. rocznicą III rozbioru Polski, który na 123 lata wymazał naszą Ojczyznę z map świata.