O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!
Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko, Jemu chwała na wieki  (Rz 11,33–36).

Ten to hymn trwał nieprzerwanie w sercu Maryi w czasie ziemskiego Jej życia, a w sposób nieporównany trwa w wieczności, która ogarnęła Ją całą poprzez tajemnicę Wniebowzięcia.

Z głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga, z niezbadanych Jego wyroków pochodzi to, że otrzymała najszczególniejszy udział w Jego Królestwie Ta, która nie tylko zwała się „służebnicą Pańską”, ale także była nią w rzeczywistości: zarówno w momencie Zwiastowania, które rozważamy odmawiając „Anioł Pański”, jak też w momencie wyniesienia do chwały. (…)

Czyż nie ziściła się właśnie w Niej, i to w Niej nade wszystko, ta prawda, że „służyć” Bogu to znaczy „królować”?

Takiego „królowania” jako programu chrześcijańskiego życia uczy nas Chrystus Pan. (…)

Wpatrując się przeto w tajemnicę wyniesienia Maryi, Jej „ukoronowania” w chwale, uczmy się na co dzień służyć! Służyć Bogu w braciach naszych. Postawą służby wyrażać „królewskość” naszego chrześcijańskiego powołania w każdym stanie czy zawodzie, w każdym miejscu i czasie. Przez tę postawę zamieniać w rzeczywistość życia codziennego prośbę „…przyjdź królestwo Twoje”, jaką zanosimy co dzień w modlitwie pańskiej do Ojca.

Niech nasza modlitwa do Maryi będzie wołaniem do Królowej Nieba i Ziemi, Królowej Aniołów, Królowej Kościoła, Królowej Rodzin, Królowej Pokoju, Królowej Polski – naszej Ojczyzny…

Fragment przemówienia Ojca Świętego Jana Pawła II w Castel Gandolfo (23 sierpnia 1981 r.). Źródło: Cały Twój, modlitwy i rozważania Jana Pawła II, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1983, s. 325–327.