Paul Cameron w Poznaniu

21 października w budynku poznańskiego NOTu odbyło się kolejne w naszym kraju spotkanie z dr Paulem Cameronem. Tematem spotkania były społeczne skutki rewolucji obyczajowej a w szczególności rozwój homoseksualizmu i jego wpływ na społeczeństwo.

Dr Paul Cameron rozpoczął wykład od przedstawienia rysu historycznego stanowiska zachodnich cywilizacji w kwestii homoseksualizmu, które od stanowczej i krytycznej postawy ewoluowały do liberalnej, permisywnej i w końcu aktywnej działalności promującej homoseksualizm.

Karalność praktyk homoseksualnych została zniesiona w latach pięćdziesiątych XX wieku, w latach siedemdziesiątych skreślono homoseksualizm z listy chorób a następnie na początku nowego wieku przyznano homoseksualistom w większości krajów europejskich pełne prawa wliczając w to możliwość zawierania związków partnerskich i w niektórych krajach adopcję dzieci.

Paul Cameron w analizie problemu homoseksualizmu powoływał się na statystyki, które zostały przeprowadzone w ramach badań prowadzonych przez Family Research Institute oraz badań przeprowadzonych przez Kinsey Institute.  W pierwszej kolejności analizie został poddany problem zdrowotny. Badania przeprowadzone przez Family Research Institute (F.R.I.)  wykazują, że homoseksualiści ponadprzeciętnie często cierpią na różnego rodzaju schorzenia, depresje, nowotwory co przekłada się na skrócenie średniego wieku życia osób homoseksualnych o około 20 lat w stosunku do średniej istniejącej w społeczeństwie.

Prelegent przytaczał także dane dotyczące problemu wirusa HIV w społecznościach gejowskich. HIV dotyka osoby homoseksualne statystycznie kilkukrotnie razy częściej niż osoby heteroseksualne.

Homoseksualizm a przemoc.

Powołując się na badanie publikowane przez F.R.I. P. Cameron udowadniał, że problem przemocy pojawia się w obrębie środowisk homoseksualnych statystycznie częściej niż w przypadkach osób heteroseksualnych. Np. 34% nadużyć seksualnych (w stanie Illinois opisanych przez „Illinoi DCFS” ) dokonanych na dzieciach w rodzinach zastępczych ma charakter homoseksualny.

Zważywszy na relatywnie niski udział homoseksualistów w społeczeństwie zaledwie: 2-3% jest to wysoka liczba, która świadczy, że do takich nadużyć w przypadkach homoseksualistów dochodzi prawie 20 razy częściej niż w przypadku osób heteroseksualnych. Zapytany o źródła tych danych Paul Cameron odesłał uczestników spotkania do strony internetowej F.R.I.
http://www.familyresearchinst.org/2009/02/are-over-a-third-of-foster-parent-molestations-homosexual/

Orientacja nabyta czy „genetyczne uwarunkowanie”

Paul Cameron przedstawiał w dalszej części wykładu statystyki, które obrazują dlaczego zjawisko homoseksualizmu w przyszłości może narastać. Otóż 60% mężczyzn, których pierwsze doświadczenie seksualne odbyło się z osobą tej samej płci pozostaje homoseksualistami do końca życia.

Pierwsze doświadczenie seksualne jest w stanie zmienić „orientację” seksualną dorastającego człowieka. Na dowód, że nie jest to po prostu logiczna zbieżność prelegent przytoczył statystyki, z których wynika, że sytuacja kształtuje się podobnie jeśli czynność homoseksualna była wynikiem gwałtu. Osoba taka zostaje w 60% przypadkach homoseksualistą. (jeśli oczywiście było to pierwsze doświadczenie seksualne osoby, która została homoseksualnie zgwałcona).

Paul Cameron udowadniał w ten sposób jak ważne jest aby nie dopuszczać promocji homoseksualizmu w szkołach gdyż pierwsze, często nierozważne doświadczenie seksualne może rzutować na resztę życia.

Terapia Reparatywna

Jeden z uczestników spotkania będący członkiem Fundacji Edukacji Zdrowotnej i Psychotrerapii, zapytał o opinię prowadzącego na temat leczenia homoseksualizmu tzn. jak postrzega skuteczność terapii reparatywnej. Paul Cameron odpowiedział, iż w tej kwestii różni się od Dr. Nicolosi., (który twierdzi iż terapia reparatywna jest bardzo skuteczna jeśli dodatkowo jej skuteczność wspierana jest  przez silne zdeterminowanie wewnętrzne osoby). Dr. Cemeron uważa, że podstawowym problemem jest dla homoseksualisty zerwanie z dotychczasowym stylem życia, który w wielu przypadkach niweczy terapię. Stwierdził, że ważniejsze od samego leczenia homoseksualistów jest obrona heteroseksualnej większości przed negatywnymi skutkami zjawiska homoseksualizmu.

...they won’t stop… (…nie przestaną dopóki…)

Na pytanie jednego z uczestników jak długo lobby homoseksualne będzie wspierało propagowanie homoseksualizmu.  Paul Cameron odpowiedział, iż lobby homoseksualne nie przestanie działać dopóki każde dziecko nie będzie miało za sobą doświadczenia homoseksualnego. Jako przykład podał system edukacji w stanie Kalifornia gdzie homoseksualizm jest na wczesnym etapie edukacyjnym przedstawiony dzieciom jako pełnoprawna alternatywa do związku heteroseksualnego. Wspomniał również, iż pieniądze na finansowanie działalności propagującej homoseksualizm aktywiści homoseksualni zdobywają  dzięki Hollywood. Przekonywał, że około 1/3 osób zatrudnionych w przemyśle filmowym stanowią homoseksualiści.

Spotkanie trwało do godziny dwudziestej pozostawiając niedosyt, że tak odmienne od prezentowanych w mainstreamowych mediach stanowisko nie może przebić się przez opinię publiczną. Jednocześnie uczestnicy zgłaszali, że chęć konfrontacji opinii dr. Paula Camerona z przeciwstawnym stanowiskiem – niestety nie udało się znaleźć jak do tej pory osoby, która mogłaby podważyć wnioski z badań przedstawionych przez Family Research Institute.

Na zakończenie Paul Cameron dodał, iż chętnie skonfrontuje swoje wyniki badań na otwartym spotkaniu jednak aktywiści homoseksualni nigdy nie odważyli się nawet spróbować merytorycznego dialogu.

WA