Lektura duchowa
 
Stanęła Królowa po prawicy Twojej...
Św. Alfons Maria de Liguori

Pewien święty autor, ojciec La Colombière zauważa, że chwała Maryi była chwałą pełną, całkowitą w przeciwieństwie do chwały innych świętych. To prawda, że wszyscy wyniesieni na ołtarze cieszą się absolutnym spokojem i pełnią szczęścia wiecznego. Jednocześnie nie można zaprzeczyć, że żaden z nich nie cieszy się chwałą, na jaką mógłby zasłużyć, gdyby bardziej wiernie kochał i służył Bogu...

Który ze świętych w Raju – mówi św. Augustyn – zapytany o to, czy popełnił jakieś grzechy, może odpowiedzieć przecząco, oprócz Maryi? Wedle definicji Soboru Trydenckiego Maryja nigdy nie popełniła żadnego występku, żadnego najmniejszego przewinienia. Nie tylko nigdy nie utraciła łaski Boskiej ani jej nie zaćmiła, lecz nigdy też jej nie zlekceważyła. Nie uczyniła niczego, co pozostałoby bez zasług. Nie powiedziała słowa, nie powstała w niej żadna myśl, nie wydała żadnego tchnienia, które by nie było uczynione ku większej chwale Boga.

U świętych łaski były różnego rodzaju – jak mówi św. Paweł: Różne są dary łaski (1 Kor 12, 4). Każdy ze świętych, w odpowiedzi na otrzymaną łaskę, stał się doskonałym w jakiejś cnocie: ten w gorliwości w dążeniu do zbawienia dusz, tamten w życiu pokutnym, ów w cierpieniu udręk cielesnych, a jeszcze inny w kontemplacji.

Lecz Najświętsza Maryja Panna, będąc pełną wszelkich łask, była doskonalszą od wszystkich świętych we wszelkich cnotach. Była apostołem apostołów, Królową męczenników, bowiem wycierpiała więcej niż inni. Była wzorem dla dziewic, przykładem dla mężatek. Połączyła w sobie doskonałą czystość i doskonałe umartwienie. Jednym słowem posiadła w swoim sercu wszystkie najbardziej heroiczne cnoty, jakich nigdy nie praktykował żaden święty. To o Niej powiedziano: Stanęła królowa po prawicy twojej, w ubiorze złotym, obleczona rozmaitością (Ps 44, 10). Bowiem wszelkie łaski, zasługi i przymioty innych świętych zebrane zostały w osobie Maryi*.

* Glórias de Maria Santíssima (Chwała Najświętszej Maryi Panny), Vozes, Petrópolis, 1957, wyd. V, str. 284.