Środowiska – Zwyczaje – Cywilizacje
 
Msza Święta Prymicyjna młody kapłan i jego rodzice

Cóż za przejmująca i podniosła chwila... Młody ksiądz tuż po odprawieniu swej pierwszej Mszy Świętej. Ołtarz pełen jest kwiatów i kandelabrów. Wystawność liturgii, która dopiero co się zakończyła, widoczna jest we wspaniałych i ciężkich ornatach haftowanych złotymi nićmi, w widniejącym na ścianie świątyni herbie biskupim i tronie ustawionym tuż pod głównym ołtarzem. Proboszcz z wikarym w uroczystych ornatach asystują młodemu księdzu. W ich twarzach, niemal ascetycznych, odcisnęły się trudy wieloletniej kapłańskiej posługi. W kościele wypełnionym po brzegi ludźmi, zaciekawieni ministranci z zachwytem oglądają wzruszającą scenę: Matka młodego kapłana klęczy przed nim, aby otrzymać prymicyjne błogosławieństwo. Cała macierzyńska miłość, tkliwość i czułość wyraża się w tym geście obejmowania syna. Rozczulenie miesza się z prawdziwym szczęściem - jej syn został kapłanem, który teraz szepcze do ucha matki słowa wdzięczności i czułości. Nieopodal stoi wzruszony ojciec, który płacząc czeka na swoją kolej.
Cała ta królewska scena, w której trudno nie dostrzec atmosfery nadprzyrodzoności, odbywa się najprawdopodobniej w jednej z wiejskich parafii Hiszpanii.

Oprac. L.P. i S.S.